សម្តេចព្រះមហាឃោសនន្ទ
មហាឃោសនន្ទ(ពាក្យពេញគឺ សម្តេចព្រះមហាឃោស
នន្ទ)(ខែឧសភា២៣ ១៩១៣-ខែមិនា ១២
២០០៧) ព្រះអង្គ
គឺជាសម្តេចសង្ឃរាជនៃប្រជាជនកម្ពុជា
ក្នុងអំឡុងពេលសម័យខ្មែរក្រហមនិងសម័យ
អ្នកកាន់លទ្ធិកុម្មុយនិស្តនិយមប្រទេសកម្ពុជា។
ព្រះនាមរបស់ព្រះអង្គជាភាសាបាលីគឺ ឃោសនន្ន
ព្រះនាមរបស់ព្រះអង្គជាភាសាបាលីគឺ ឃោសនន្ន
ដែលមានន័យថា
ជាមនុស្សពោរពេញទៅដោយរីករាយ
ក្រៃលែង។ព្រះអង្គប្រសូត្រនៅខេត្តតាកែវ
នៅប្រទេស
កម្ពុជានៅឆ្នាំ១៩១៣ នៅគ្រួសារអ្នកស្រែនៅទន្លេចតុមុខ
កាលពីនៅក្មេងព្រះអង្គមានចំណាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំង
ខាងព្រះពុទ្ធសាសនានិងបានចូលបម្រើជាក្មេងវត្តកាល
ពីអាយុ៨ឆ្នាំ។ព្រះអង្គត្រូវបានគេចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំង
ហើយនៅអាយុ១៤ឆ្នាំព្រះអង្គបានបួសជា
លោកនេន។
ព្រះអង្គបានសិក្សាភាសាបាលីនៅវិទ្យាល័យវត្ត
ហើយបន្ទាប់មកទៀតបានទៅបំពេញការសិក្សារបស់នៅសកលវិទ្យាល័យ
នៅភ្នំពេញនិងខេត្តបាត់ដំបង មុននឹងទៅប្រទេសឥណ្ឌាដើម្បី
ស្វែងរកការសិក្សាបន្ថែមទៅលើភាសាបាលីនៅសកលវិទ្យា
Nalanda នៅ Bihar ។
មហាឃោសនន្ទបានហ្វឹកហាត់ពីអ្នកដឹកនាំនៃសាសនាព្រះពុទ្ធ
រាប់បញ្ចូលទាំងព្រះសង្ឃនៅប្រទស
ជប៉ុន Nichidatsu Fujii
និងសម្តេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត។
នៅឆ្នាំ១៩៦៥មហាឃោសនន្ទបានចាកចេញពីប្រទេសកម្ពុជាទៅភាវនាធម៌នៅវត្ត Ajahn
Dhammadaro នៅវត្ត Wat Chai Na នៅក្នុងព្រៃជិតខេត្តនគរស្រីធម្មរាជ
នៅភាគខាងត្បូងប្រទេសថៃ។ ៤ឆ្នាំក្រោយមក
ពោលគឺក្នុងអំឡុងពេលដែលព្រះអង្គកំពុងសិក្សានៅព្រៃ Dhammadaro សហរដ្ឋ
អាមេរិក បានចាប់ផ្តើមទំលាក់គ្រាប់បែកនៅប្រទេសកម្ពុជា
និងជាផ្នែកមួយនៃគោលបំណងរបស់
ពួកគេ
ដើម្បីកាត់ផ្ដាច់ផ្លូវលំហូជីមិញ និងបញ្ចប់សង្គ្រាមវៀតណាម។
ប្រទេសកម្ពុជាបានបាក់បែកគ្នា ហើយក្លាយជាសង្គមតូចៗជាច្រើន។
ខ្មែរក្រហមបានរឹបអូសយកប្រទេសទាំងមូលហើយចំពោះអ្វីដែលសង្ឃឹមបានក្លាយជាមន្ទិលសង្ស័យ ប៉ុល ពតក៏ជាមនុស្សដែលបម្រើដល់ព្រះដែរ បានប្រកាសថាព្រះសង្ឃគឺគ្មានប្រយោជន៍អ្វីនោះទេ។ ព្រះសង្ឃជាផ្នែកមួយនៃមន្ទិលសង្ស័យនិងទាក់ទងទៅនិងខ្មោចប្រាយបីសាចហើយនិងច្រណែនឈ្នានីសនិងឃោឃៅគួអោយស្អប់។ ការឃោសនាដ៍គួរអោយរន្ធត់កាលឆ្នាំដំបូងគឺបានបង្ខំអោយព្រះសង្គសឹកហើយទៅធ្វើស្រែចំការរឺក៏ធ្វើទារុណកម្មចំពោះព្រះសង្ឃនិងសំលាប់ចោលទៀតផង។ព្រះសង្ឃខ្លះទៀតត្រូវបានបង្ខំអោយប្រព្រឹត្តិខុសនិងវិន័យរបស់ព្រះសង្ឃដោយពេល
ខ្មែរក្រហមបានរឹបអូសយកប្រទេសទាំងមូលហើយចំពោះអ្វីដែលសង្ឃឹមបានក្លាយជាមន្ទិលសង្ស័យ ប៉ុល ពតក៏ជាមនុស្សដែលបម្រើដល់ព្រះដែរ បានប្រកាសថាព្រះសង្ឃគឺគ្មានប្រយោជន៍អ្វីនោះទេ។ ព្រះសង្ឃជាផ្នែកមួយនៃមន្ទិលសង្ស័យនិងទាក់ទងទៅនិងខ្មោចប្រាយបីសាចហើយនិងច្រណែនឈ្នានីសនិងឃោឃៅគួអោយស្អប់។ ការឃោសនាដ៍គួរអោយរន្ធត់កាលឆ្នាំដំបូងគឺបានបង្ខំអោយព្រះសង្គសឹកហើយទៅធ្វើស្រែចំការរឺក៏ធ្វើទារុណកម្មចំពោះព្រះសង្ឃនិងសំលាប់ចោលទៀតផង។ព្រះសង្ឃខ្លះទៀតត្រូវបានបង្ខំអោយប្រព្រឹត្តិខុសនិងវិន័យរបស់ព្រះសង្ឃដោយពេល
នោះខ្មែរក្រហមមានអំណាចណាស់ចំពោះភារវកម្ម ទាំងនេះ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក
ព្រះសង្ឃមិនមានប្រទេសកម្ពុជា
មហាឃោសនន្ទបានជួយដល់ប្រទេសកម្ពុជានិងសាសនាព្រះពុទ្ធរស់ឡើងវិញ នៅឆ្នាំ១៩៨០។ ព្រះអង្គបានបំរើជាអ្នកតំណាងប្រជាជនកម្ពុជានៅក្នុងជំរុំជនភៀសខ្លួនចំពោះអង្គការសហ្រជាជាតិ។ នៅពេលដែលរបបប៉ុលពតរលំ១៩៧៩ មហាឃោសនន្ទគឺជាព្រះសង្ឃម្នាក់ក្នុងចំណោមព្រះសង្ឃ៣០០០នាក់ដែលមានឡើងវិញ។ នៅឆ្នាំ១៩៨៨ សម្តេចត្រូវបានជ្រើសរើសដោយព្រះសង្ឃ៣០០០អោយធ្វើជាសម្តេចសង្ឃនៃប្រទេសកម្ពុជានិងជនជាតិដែលនៅខាងក្រៅប្រទេសពួកគេបានយល់ព្រមជាមួយនិងការតែងតាំងជាបណ្តោះអាសន្នរហូតដល់គាត់ត្រូវបានគេជ្រើសរើសដូចដែលគេកំណត់ទុក។
ធម្មយាត្រា
នៅឆ្នាំ១៩៩២ ជាឆ្នាំដំបូងដែលអង្គការសហប្រជាជាតិបានឧបត្ថម្ភដល់កិច្ចព្រមព្រាងសន្តិភាព មហាឃោសនន្ទដឹកនាំជាតិលើកដំបូងនិងផ្តល់នៅសន្តិភាពសំរាប់ប្រទេសខ្មែរទាំងមូលដើម្បីអោយជនជាតិខ្មែរមានសេចក្តីសង្ឃឹមនិងសន្តិភាព។ ធម្មយាត្រានេះបានធ្វើដំណើរនិងចំណាយពេលអស់រយះពេល១៦ថ្ងៃនិង២០១.១២១គមនិងឆ្ពោះទៅរកតំបន់ខ្មែរក្រហម។ បន្ទាប់មកព្រះអង្គនាំធម្មយាត្រាជាច្រើនឆ្ពោះមកប្រទេសកម្ពុជាទាំងមូលជាមួយមនុស្សចំនួន២០០នាក់រាល់ឆ្នាំ។ គាត់បានទទួលមរណភាពនៅសហរដ្ឋអាមេរិកនៅថ្ងៃទី១២ ខែមិនា ឆ្នាំ២០០៧។
No comments:
Post a Comment